What I've been up to... Part one

Zo, hier dus mijn eerste echte update op mijn nieuwe weblog! Ten eerste wil ik iedereen echt hartstikke bedanken voor al jullie lieve en leuke reacties! Ik had echt niet verwacht dat zoveel mensen mijn weblog zouden lezen, en al helemaal niet dat jullie het nog leuk zouden vinden ook om te lezen haha! Goede reden dus om wat vaker een stukje op mijn weblog te zetten!

De afgelopen weken heb ik zoveel meegemaakt, dat ik niet alles helemaal uitgebreid ga beschrijven, dan ben ik uren bezig. En moeten jullie veel te veel lezen hehe. Dus ik ga nu eerst even op een rijtje zetten wat ik allemaal heb gedaan vanaf het moment dat ik bij mijn hostfamily in ben getrokken!

Mijn eerste weekend, Labor day weekend:
Het eerste weekend samen met mijn hostfamily, dat was echt nog heel erg wennen! Het is best raar om opeens deel uit te maken van een ander gezin, om bij mensen te wonen die je in feite helemaal niet kent. Maar het eerste weekend was het Labor day weekend, Labor day zelf viel op maandag, maar ze maken er hier een lang weekend van, het is daarnaast ook het laatste weekend van de zomervakantie. Dus dat weekend is eigenlijk een afsluiting van de zomer.
Labor day zelf houdt gewoon in dat er een dag is ter ere van de arbeiders. Maar volgens mij wordt het tegenwoordig dus meer gezien als afsluiting van de zomer.
In dit weekend trekken veel mensen erop uit, zo ook de Izzo family. Het gezin was van plan om naar vrienden te gaan die upstate in NY wonen. Dat is dus gewoon verder de staat New York in. Ik mocht zelf weten of ik mee wilde of thuis wilde blijven, maar ik ben gewoon lekker mee gegaan. Want ja… wat moet ik in m’n eentje thuis doen? Bovendien hadden de kinderen al allemaal verhalen verteld over die vrienden en het huis waar ze in wonen (dat het heel erg groot is en dat je er makkelijk verdwaald en alles), dus dat wilde ik wel even met eigen ogen zien haha.
Binnenkort (en ja, dat is dus niet over een maand of twee haha), ga ik over dit weekend een uitgebreid logje plaatsen met alles wat ik heb gedaan enzo!

De eerste week:
De eerste week was voor de kids ook de eerste week dat ze weer naar school moesten. Dat was spannend natuurlijk! Ook voor mij, niet alleen omdat het ook mijn eerste week was, maar ook omdat ik ze zover moest zien te krijgen hun huiswerk en alles te doen haha. Nou is dat bij de meiden (Larissa en Ariella) niet zo’n probleem, maar Juliano heeft nu voor het eerst huiswerk, hij zit in de First grade, en dat is even wennen. Hij heeft er soms een beetje moeite mee, nou moet ik zeggen dat hij een aardige berg moet doen voor een kind van 6! Hij moet elke middag math doen, daarnaast handwriting, en hij moet ook elke dag minstens 20 minuten lezen. Juliano vindt lezen niet leuk en hij heeft er ook moeite mee, hij gaat ook naar extra leesles, dus het lezen is af en toe nogal moeilijk om met hem te doen. Maar meestal gaat het allemaal wel goed.
De eerste week was voor mij vooral een week van nieuwe dingen, nieuwe indrukken, alles nieuw… nieuw… en nog meer nieuw. Het leven hier is toch wel heel anders dan ik had verwacht. Ik was van tevoren een beetje te makkelijk ingesteld denk ik, ik dacht: ahg, dat is ook een westers land, zo anders zal het toch niet zijn? Maar de mensen hier zijn echt heeeel anders dan in Nederland. Maar hoe anders, dat laat ik jullie nog lekker in spanning afwachten, zodat ik daar ook nog een ander verhaaltje over kan schrijven hihi. Ok, vooruit… ik verklap alvast een dingetje, zoals het op tv is, zo is het echt.
En wat kan ik nog meer zeggen over de eerste week… de kids hebben me een paar keer lekker uitgeprobeerd, gekeken waar mijn grenzen zijn. Nou, ik ben goed streng voor ze geweest, met mij valt niet te spotten, muwhaha! Ik heb wel geprobeerd om niet de hele tijd streng te doen natuurlijk, ik wilde niet dat ze meteen een hekel aan me zouden krijgen! Dus ik heb ook leuke dingen met ze gedaan, naar de speeltuin gegaan ,naar het park, ijsje gehaald, dat soort dingen.
Ik vond het wel heel moeilijk in het begin om met de kinderen om te gaan. Ik wist niet zo goed hoe ik tegen ze moest doen, omdat we natuurlijk nog niet echt een band hadden ofzo. En zij moesten ook nog aan mij wennen. Af en toe voelde ik me echt een beetje raar bij ze, want in het begin vertelden ze ook nog niet zoveel aan mij. Bovendien was Feikje ook best vaak thuis dus dan gingen de kids alles over school aan haar vertellen enzo. Maar nu is dat allemaal al stukken beter. Ik vind het hartstikke leuk met ze, en zij volgens mij ook met mij dus dat is mooi haha. We gaan als het lekker weer is lekker in de tuin voetballen of verstoppertje doen. En als we binnen spelen vind Juliano het heel leuk om met de auto’s te spelen, soms doen Ariella en Larissa dan ook mee. Ik heb ook al met de barbies gespeeld met de meiden, wat ze helemaal geweldig vonden omdat ik zo grappig was volgens hen hahaha.
Verder heb ik de eerste week ook voor het eerst hier autogereden. Dat is ook wel even anders! Het verkeer hier is meer een chaos, de regels zijn gewoon anders, en sommige dingen zijn echt raar. Je mag hier gewoon door rood rijden als je rechts af gaat (niet overal, maar meestal wel), en dat vind ik nog steeds heel raar. Soms dan doe ik dat gewoon niet omdat ik dan niet zeker weet of het nou wel of niet mag. Ik heb al een paar keer gehad dat de auto’s achter me begonnen te toeteren haha. Daarnaast is er ook geen stoplicht voor links af slaan, dat gaat gewoon samen met rechtdoor. Dus dan wordt het soms echt een zooitje met auto’s die naar links moeten maar niet kunnen omdat er al auto’s rechtdoor gaan. En soms komen er onwijs gevaarlijke situaties, gisteren bijvoorbeeld moest ik ergens naar links en voor me stond een auto, met zo’n stresskip erin. En het werd groen, scheurt die auto zo vlak voor een auto langs die rechtdoor ging. Het scheelde maar weinig of het was niet goed gegaan… en zulk soort dingen zie je hier wel vaker.
En daarnaast ben ik ook al heeeel erg vaak de weg kwijt geraakt hier whaha. Gelukkig kan je hier heel makkelijk de weg weer terug vinden, maar in het begin wist ik niet hoe het hier zat met al die straten enzo. Ik had nog totaal geen richtingsgevoel, tja… woon je opeens in een totaal andere omgeving, ik had geen idee waar ik heen moest gaan. Dus ik ben al zo vaak heel erg verdwaald. Toen ik de eerste keer naar Kelsey (andere Nederlandse au pair) ging was wel het ergste, ik zou daar om 8 uur zijn ofzo, ’s avonds en ik was ruim op tijd weg gegaan. Feikje zei dat het ongeveer 20 minuten rijden was, ik heb er 2 uur over gedaan. Ja… echt té erg, ik schaam me er wel een beetje voor hahaha. Maar ik kon de afslag maar niet vinden van de weg, ik heb de hele tijd rondjes gereden, op een gegeven moment was ik echt verdwaald, dus toen heb ik haar maar gebeld. Zij had mij ook al meerdere keren gebeld, maar ik kon niet opnemen omdat ik aan het rijden was. Uiteindelijk ben ik bij een benzinestation gaan staan en heeft Kelsey mij opgehaald met haar hostmom. Nu weet ik de weg gelukkig wel helemaal haha. En ook hier in Garden City kan ik alles wel al vinden gelukkig, van dat verdwalen word je een beetje moe, het kost zoveel tijd hahaha.

Dit is alweer een heel verhaal, ik heb de rest van deze updat ook al geschreven. Alleen bij elkaar is het 3a4tjes ofzo, dus dat is een beetje veel om allemaal in een keer te posten. Daarom tot zover Part one, Part two volgt snel!

xxxx