Oud berichtje: Orientation week update: monday

De eerste week in The States zit er alweer op, en ik heb nog steeds niks op mijn weblog gezet, ook al had ik me zo voorgenomen om het braaf allemaal netjes bij te houden haha. Alleen ik ben zo druk bezig geweest deze week dat ik geen tijd/zin/energie had om er iets aan te doen, maar gelukkig heb ik nu wel tijd om even (heel lang, dit gaat waarschijnlijk een lang verhaal worden haha) m’n weblog bij te werken!

Maandag ben ik vertrokken uit Nederland, vroeg op staan (6 uur, want om 7 uur moesten we al naar Schiphol!) en omdat ik deze hele vakantie geen enkele dag eerder ben opgestaan dan… 10 uur ofzo, kostte het wat moeite om zo vroeg mijn bed uit te komen. Op Schiphol waren mijn ouders en Iris er natuurlijk, Jaap Jan was mee met Iris, Opa Rinus en Oma Ria waren er ook, net zoals Myrthe en Céline (vriendinnen), we hebben met z'n allen nog wat gedronken op Schiphol en toen kwam het moment om afscheid te nemen... Wat toch wel raar was, ik realiseerde me toen pas eigenlijk dat het echt ging gebeuren! Maar heel emotioneel was het niet, na iedereen een dikke knuffel te hebben gegeven ben ik snel door de douane gegaan. Na het afscheid ben ik meteen naar de gate gegaan, en dat was maar goed ook want daar stond best een lange rij. Iedereen werd ondervraagd, wat ze gingen doen en of je je spullen zelf had ingepakt of niet, en nog meer van dat soort onzin vragen, maarja, het hoort er allemaal bij heh. En toen zat ik dan eindelijk in het vliegtuig! Nu kon ik dus echt niet meer terug... maar dat wilde ik ook helemaal niet haha! In het vliegtuig heb ik nog snel de laatste goodbye smsjes gestuurd, maar toen gingen we opstijgen en moest mijn mobiel toch echt uit.

En daar gingen we dan, mijn laatste blik op Nederland was het voorbij zoevende Schiphol, of nee, eigenlijk de kustlijn van Nederland, wat best wel leuk was om te zien. En toen was het alleen nog maar zee, eventjes over Engeland gevlogen, en nog meer zee. Er was dus niet veel boeiends te zien uit het vliegtuigraampje. In het vliegtuig zat ik naast twee zakenmannen die 2 dagen ergens naar New Jersey gingen voor zaken (nogal logisch als het zakenmannen zijn), en toen ze erachter kwamen dat ik helemaal alleen een jaartje naar The States zou gaan waren ze best impressed, altijd leuk om mensen zo te doen opkijken! De rest van de vlucht heb ik trouwens weinig met ze gesproken, en toen we waren geland scheidden onze wegen. Die van mij naar The hotel New Yorker in hartje Manhattan, en die van hen naar een of ander plekje in New Jersey. Alleen waren zij waarschijnlijk iets eerder bij hun eindbestemming dan ik, want toen ik eindelijk door de paspoortcontrole en andere papieren heen was, kwam ik bij de bagageband aan, waar mijn koffers niet tussenzaten… heel fijn. Sta je daar in je uppie op zo’n vliegveld waar je niemand kent, de weg niet weet, zonder koffers. Er stond alleen een mevrouwtje met een lijst namen wiens koffers niet waren aangekomen en zij verwees ons (ik en de andere arme mensen) naar de bagage claim, die ik niet kon vinden. Dus na nog eens 5 mensen te hebben gevraagd waar ik nou heen moest kwam ik eindelijk bij de bagage claim van NorthWest Airlines aan, waar het halve vliegtuig in de rij stond te wachten om hun bagage te gaan claimen. Volgens mij heb ik ongeveer 3 kwartier staan wachten, uit mijn neus etend, want mijn mobiel deed het ook niet, en verder had ik ook niet echt iets te doen. Uiteindelijk ging het claimen heel makkelijk, en toen ben ik maar op zoek gegaan naar de Super Shuttle, een busje om van het vliegveld naar het hotel te komen.

Eindelijk kwam ik dan aan in het hotel, moe, ruim 2 uur later dan ik had verwacht aan te komen, maar toch best trots op mezelf dat ik deze reis had overleefd en dat ik nu dus echt in New York City was! De orientation coordinator van InterExchange (de au pair organisatie in Amerika) vertelde me dat ik de eerst was van mijn kamer die was aangekomen en dat ik met nog 3 andere meisjes op de kamer zat. Niet dat het me veel uitmaakte, ik wilde gewoon naar mijn kamer en op het bed neerploffen. Op mijn kamer aangekomen ben ik niet op het bed neergeploft, ik stond daar meer als een debiel in de kamer om me heen te kijken, niet wetend wat nu te doen. Ik had namelijk nog de hele middag en avond, ik was alleen, en ik moest zelf maar uitzoeken waar ik ’s avonds moest gaan eten. Ik ben toen maar gewoon de stad in gegaan, en ergens heen gelopen, toevallig kwam ik ergens een salade bar tegen waar ik een salade heb gekocht. Ik had toen al iets van 3 McDonaldsen gezien, maar daar had ik helemaal geen zin in na al het vliegtuigvoedsel (wat eigenlijk nog zo slecht niet was, maar wel heel vet). Na een tijdje ben ik maar weer terug gegaan naar het hotel, en toen ik in de kamer aankwam stonden daar koffers van een van de andere meisjes, alleen het meisje zelf was nergens te bekennen. Ik ben maar in bed gaan liggen en tv gaan kijken, gelukkig had ik wel m’n laptop en boeken en dat soort dingen in mijn handbagage gedaan dus ik heb me niet verveeld. Toen ik net wilde gaan slapen kwam er een ander meisje aan, ze kwam uit Oekraïne en ze heette Olha. Ze leek me heel aardig, alleen viel me meteen al op dat ze heeeeel erg veel praatte. Een tijdje later kwam er nog een ander meisje binnen, Madeleine uit Oostenrijk. Met haar klikte het meteen en ik ben de rest van de week tijdens oriëntatie dan ook eigenlijk steeds met haar omgegaan. Na nog een hele tijd te hebben gepraat met hen kwam het andere meisje ook terug, van wie de koffers er al waren, ze heette Stephanie en kwam uit Duitsland. Ik heb haar de rest van de week weinig gezien want ze ging steeds naar haar landgenootjes op een andere kamer. Eigenlijk kwam ze alleen naar de kamer om te slapen en ’s ochtends was ze heel snel weer weg, dus van haar ben ik weinig te weten gekomen. Dat was maandag geloof ik, het is een heel verhaal geworden. En er komt nog meer! Ik moet namelijk de rest van de week nog beschrijven haha.
Het word alleen een beetje lang nu, dus ik doe maar steeds logjes per dag. Dus tot zover maandag, de rest van de week volgt nog!