Oud berichtje: Orientation week update: wednesday
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Kristel
20 Oktober 2008 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
En toen was het alweer woensdag! Weer een nieuwe dag in NY, en eentje waar ik naar uit heb gekeken, vandaag zouden we namelijk de hele dag ehbo les krijgen! Nou moet ik toegeven dat ik er aan de andere kant ook wel een beetje tegenop zag, ik wist niet goed wat te verwachten, alleen dat we iets zouden gaan doen met mond op mond beademing en hartmassage en poppen… Ik zag al helemaal voor me hoe ik een pop mond op mond beademing moest gaan geven, wat honderden anderen ook al hadden gedaan… bah. Ook was ik bang voor eventuele vieze plaatjes van halfdode, bloederige mensen en injectienaalden, iets waar ik (zacht uitgedrukt) niet zo goed tegen kan. Misschien moesten we zelfs wel op een pop gaan oefenen ofzo met naalden… zulk soort verhalen hoor je toch wel eens.
Maar ondanks al deze beangstigende ideeën had ik toch wel zin in deze dag! Daarom begon ik vol goede moed aan het ontbijt (dit keer dus geen american breakfast maar een bagel met creamchease die wel lekker was) in de typisch Amerikaanse diner. Na het ontbijt ben ik samen met Leni en Olha meteen doorgegaan naar les. Leni en ik allebei helemaal panisch dat we op tijd moesten komen, want dat was ik nog vergeten in de update van dinsdag erbij te schrijven. We hadden dinsdag een korte pauze, maar ik had verkeerd begrepen wanneer we terug moesten zijn (ik dacht dat we een half uur hadden, het bleken maar 10 minuten te zijn, hehe, oeps). We kwamen dus te laat aan in de les, of eigenlijk werden we op onze kamer opgebeld door de orientation coordinator, zij helemaal boos, dat we heeeel erg snel naar de les moesten komen. In de lift naar de les waren we allebei een beetje bang, zou ze tegen ons gaan schreeuwen? Nou, echt schreeuwen was het niet, maar het scheelde niet veel… op tijd komen is hier namelijk echt heel erg belangrijk. Als je een afspraak hebt moet je eigenlijk 5 minuten van tevoren er zijn, en ik ben niet zo heel erg goed in op tijd komen… ik kom eerder 5 minuten te laat dan te vroeg. Anyway, wij kwamen dus uit de lift, en daar stond ze al op ons te wachten, heel boos kijkend. Ze begon tegen ons te zeggen/schreeuwen dat ze dit soort gedrag ontzettend irritant vindt, dat het onacceptabel is, en als we nog een keer te laat zouden komen moest ze het aan de regering laten weten en zouden we meteen naar huis gaan (ze zij trouwens bij alles dat als we iets fout deden dat ze het aan de regering zo vertellen, volgens mij om ons bang te maken, en eigenlijk werkte het wel whaha). Vandaar dat we de dagen erna zo panisch waren over op tijd zijn, de preek had zeker geholpen.
Bij de ehbo les kwamen we dus ruim op tijd aan, en daar lagen ze al… de poppen. Ongeveer 20 babypoppen en net zoveel kleuterpoppen staarden met nietsziende ogen naar het plafond. Ik ben maar snel ergens gaan zitten en heb geprobeerd vooral niet naar de poppen te kijken. Toen de les begon kregen we eerst uitleg over wat CPR is (mond op mond beademing en hartmassage), de bijbehorende theorie en nog wat dingen. En daarna moesten we het in de praktijk gaan brengen, de poppen werden uitgedeeld… ik moest een pop delen met twee andere meisjes, heel hygiënisch. Maar alsof de docente mijn gedachten kon lezen vertelde ze dat er een soort maskers zijn die je over de pop moet leggen zodat je niet de hele pop onderkwijlt, en dat het wegwerpmaskers zijn. Aan de andere au pairs te zien was ik niet de enige die zich zorgen maakte over de poppen haha. Uiteindelijk viel het allemaal dus heel erg mee, en CPR was niet moeilijk om te leren. Het was een leuke ochtend, ik heb veel geleerd en vooral ook veel gelachen. Zo viel het nogal op dat de Fransen het niet zo goed deden op dit onderdeel, er waren ongeveer 10 Fransen in de groep, waarvan het de een na de ander niet lukte om goede mond op mond beademing te geven… wat leidde tot grappige taferelen (de docente die de poppen uit elkaar rukte om te kijken of ze kapot waren en de Fransen bleef aanmoedigen om door te gaan, de Fransen die zich intussen al aardig voor paal voelden staan en zo snel mogelijk weg gingen van de poppen toen het ze eindelijk lukten om goed mond op mond beademing uit te voeren haha).
Oh en wat we ’s ochtends ook hebben geleerd met de poppen is hoe je iemand moet redden als die aan het stikken is, dat was ook wel grappig, en ook makkelijk om uit te voeren. Het lijkt allemaal heel moeilijk en spectaculair als je zoiets op tv ziet, maar eigenlijk valt het wel mee. Ik hoop alleen niet dat ik dit jaar CPR hoef te gebruiken, want bij een echt mens lijkt het me toch wel eng, hehe. Nadat we de baby’s en peuters weer hadden gered van de dood was het tijd voor lunch, weer zo’n gezonde cheeseburger.
’s Middags zouden we les krijgen over allerlei ziekten, preventiemaatregelen rond veiligheid en weet ik wat nog meer. Dat betekende dus de hele middag luisteren, joepie. Ben je eindelijk in New York, zit je de hele dag binnen… maarja, je kan niet alles hebben heh. De middag duurde heel erg lang, we hadden tot 6pm les, en iedereen was dan ook heel erg blij toen het allemaal voorbij was en we niet langer moesten doen alsof we nog opletten. Het enige leuke aan de middag was, dat we na een tijdje de opdracht kregen dat de persoon die naast je zat zogenaamd gewond was en dat jij die persoon moest gaan verbinden met verband. Leni, die naast mij zat, had zogenaamd haar oorlel gescheurd en haar oor bloedde hevig. Daarom moest ik haar oor gaan verbinden… het resultaat was dat de helft van haar hoofd in het verband was gerold… ik ben niet zo goed met verband geloof ik. Toen de tijd voorbij was moesten alle gewonde personen op een rij gaan staan en zouden de wonden en het verband worden beoordeeld en geanalyseerd. Er waren allerlei verschillende soorten wonden, van brandwonden tot doorgesneden polsen en pennen die uit hoofden staken, de gekste dingen kwamen voorbij. Jammergenoeg moesten we na deze leuke opdracht nog iets van 2 uur stil zitten op onze stoelen en luisteren. Maar om 6pm was de les dan dus eindelijk voorbij.
Na de les ben ik nog even naar mijn kamer gegaan met Leni en Olha, en rond 7 uur zijn we naar een restaurantje op zoek gegaan. We waren ook nog van plan om naar het Statue of Liberty te gaan en daar met de ferry omheen te varen, alleen toen we erachter kwamen dat de ferry maar tot 5.30pm ging hadden we maar besloten dat toch niet te doen. We hadden wel een formuliertje gekregen met een aantal betaalbare restaurants erop in de buurt van het hotel, Leni en ik hadden allebei zin in normaal eten en we besloten om naar een restaurant te gaan waar ze homemade pasta hadden. Het klonk allemaal heel goed, en vol goede moed gingen we op pad naar het restaurant. Het was een paar blocks weg van het hotel, maar in totaal zou het ongeveer 10 minuten lopen zijn volgens het formulier. We kwamen heel makkelijk bij de goede straat aan (dat is niet zo moeilijk in Manhattan, alle straten lopen gelijk aan elkaar), alleen toen moesten we nog het restaurantje vinden, en de straten in Manhattan zijn heel erg lang. Wij liepen en liepen en liepen, maar nergens was het restaurant te bekennen. Na een aantal mensen te hebben gevraagd kwamen we uiteindelijk aan op de plek waar het restaurant zou moeten zijn… zou moeten zijn ja, want het was er dus niet… ge-wel-dig. Ons humeur werd er niet beter op, daarnaast stierven we intussen van de honger. We keken maar weer op het formulier en zochten een ander restaurant op, het heette Simply Pasta, klonk heel goed, maar het was weer helemaal de andere kant op, en het was ook ongeveer 10 minuten van het hotel lopen. Maar aangezien we dus ook al 10 minuten de andere kant op waren gelopen, moesten we nu dus 20 minuten lopen. Radeloos hebben we aan twee politieagenten gevraagd of zij nog een leuk restaurantje wisten, ze vonden het wel grappig volgens mij en gaven ons de naam van een ander Italiaans restaurant wat nog verder lopen was. We bedankten hen vriendelijk, en liepen maar weer verder. Uiteindelijk kwamen we aan in de straat van het Simply Pasta restaurant, en dit restaurant bestond nog echt ook! We hebben er heerlijk gegeten, en wat nog leuker was, het was vlakbij Times Square. Konden we toch nog iets toeristisch doen! Na het eten zijn we dus naar Times Square gegaan, daar hebben we onze ogen uitgekeken in de mega grote Toys ‘R’ Us winkel (een speelgoedwinkel ja). Die winkel is echt absurd, er is een reuzenrad in de winkel… er staat een levensgrote dinosaurus op de tweede verdieping en overal hangen superhelden aan het plafond, en ook nog een auto geloof ik. Ik heb nog nooit zo’n grote speelgoedwinkel gezien, met zoveel speelgoed. Eigenlijk is het al leuk om naar de winkel zelf te gaan, misschien nog wel leuker dan het kopen van speelgoed (voor kinderen dan natuurlijk). Maar om 10 uur ging de winkel jammergenoeg dicht, en moesten we dus wel ergens anders heen gaan. We zijn nog naar de Billabong (kleding/surfmerk) winkel gegaan, waar hele leuke kleren in de rekken hingen, maar ik heb niks gekocht. Daarna zijn we naar het Hardrock Café gegaan, daar hebben we binnen rondgelopen en weer onze ogen uitgekeken. Ook al ken ik niet zoveel hardrock muziek, ik vond het toch heel erg leuk om er rond te lopen. Er was een restaurant en ook een bar natuurlijk, en overal hingen gitaren, kledingstukken, gouden platen, brieven en allerlei andere dingen van beroemde artiesten. Heel leuk om dat allemaal te zien! Na het Hardrock Café zijn we maar weer richting het hotel gaan lopen, want we waren alweer heel erg moe en donderdag zouden we weer om 8.30am klaar moeten zitten (ohnee, 8.25am) voor de les american way of driving…
Maar ondanks al deze beangstigende ideeën had ik toch wel zin in deze dag! Daarom begon ik vol goede moed aan het ontbijt (dit keer dus geen american breakfast maar een bagel met creamchease die wel lekker was) in de typisch Amerikaanse diner. Na het ontbijt ben ik samen met Leni en Olha meteen doorgegaan naar les. Leni en ik allebei helemaal panisch dat we op tijd moesten komen, want dat was ik nog vergeten in de update van dinsdag erbij te schrijven. We hadden dinsdag een korte pauze, maar ik had verkeerd begrepen wanneer we terug moesten zijn (ik dacht dat we een half uur hadden, het bleken maar 10 minuten te zijn, hehe, oeps). We kwamen dus te laat aan in de les, of eigenlijk werden we op onze kamer opgebeld door de orientation coordinator, zij helemaal boos, dat we heeeel erg snel naar de les moesten komen. In de lift naar de les waren we allebei een beetje bang, zou ze tegen ons gaan schreeuwen? Nou, echt schreeuwen was het niet, maar het scheelde niet veel… op tijd komen is hier namelijk echt heel erg belangrijk. Als je een afspraak hebt moet je eigenlijk 5 minuten van tevoren er zijn, en ik ben niet zo heel erg goed in op tijd komen… ik kom eerder 5 minuten te laat dan te vroeg. Anyway, wij kwamen dus uit de lift, en daar stond ze al op ons te wachten, heel boos kijkend. Ze begon tegen ons te zeggen/schreeuwen dat ze dit soort gedrag ontzettend irritant vindt, dat het onacceptabel is, en als we nog een keer te laat zouden komen moest ze het aan de regering laten weten en zouden we meteen naar huis gaan (ze zij trouwens bij alles dat als we iets fout deden dat ze het aan de regering zo vertellen, volgens mij om ons bang te maken, en eigenlijk werkte het wel whaha). Vandaar dat we de dagen erna zo panisch waren over op tijd zijn, de preek had zeker geholpen.
Bij de ehbo les kwamen we dus ruim op tijd aan, en daar lagen ze al… de poppen. Ongeveer 20 babypoppen en net zoveel kleuterpoppen staarden met nietsziende ogen naar het plafond. Ik ben maar snel ergens gaan zitten en heb geprobeerd vooral niet naar de poppen te kijken. Toen de les begon kregen we eerst uitleg over wat CPR is (mond op mond beademing en hartmassage), de bijbehorende theorie en nog wat dingen. En daarna moesten we het in de praktijk gaan brengen, de poppen werden uitgedeeld… ik moest een pop delen met twee andere meisjes, heel hygiënisch. Maar alsof de docente mijn gedachten kon lezen vertelde ze dat er een soort maskers zijn die je over de pop moet leggen zodat je niet de hele pop onderkwijlt, en dat het wegwerpmaskers zijn. Aan de andere au pairs te zien was ik niet de enige die zich zorgen maakte over de poppen haha. Uiteindelijk viel het allemaal dus heel erg mee, en CPR was niet moeilijk om te leren. Het was een leuke ochtend, ik heb veel geleerd en vooral ook veel gelachen. Zo viel het nogal op dat de Fransen het niet zo goed deden op dit onderdeel, er waren ongeveer 10 Fransen in de groep, waarvan het de een na de ander niet lukte om goede mond op mond beademing te geven… wat leidde tot grappige taferelen (de docente die de poppen uit elkaar rukte om te kijken of ze kapot waren en de Fransen bleef aanmoedigen om door te gaan, de Fransen die zich intussen al aardig voor paal voelden staan en zo snel mogelijk weg gingen van de poppen toen het ze eindelijk lukten om goed mond op mond beademing uit te voeren haha).
Oh en wat we ’s ochtends ook hebben geleerd met de poppen is hoe je iemand moet redden als die aan het stikken is, dat was ook wel grappig, en ook makkelijk om uit te voeren. Het lijkt allemaal heel moeilijk en spectaculair als je zoiets op tv ziet, maar eigenlijk valt het wel mee. Ik hoop alleen niet dat ik dit jaar CPR hoef te gebruiken, want bij een echt mens lijkt het me toch wel eng, hehe. Nadat we de baby’s en peuters weer hadden gered van de dood was het tijd voor lunch, weer zo’n gezonde cheeseburger.
’s Middags zouden we les krijgen over allerlei ziekten, preventiemaatregelen rond veiligheid en weet ik wat nog meer. Dat betekende dus de hele middag luisteren, joepie. Ben je eindelijk in New York, zit je de hele dag binnen… maarja, je kan niet alles hebben heh. De middag duurde heel erg lang, we hadden tot 6pm les, en iedereen was dan ook heel erg blij toen het allemaal voorbij was en we niet langer moesten doen alsof we nog opletten. Het enige leuke aan de middag was, dat we na een tijdje de opdracht kregen dat de persoon die naast je zat zogenaamd gewond was en dat jij die persoon moest gaan verbinden met verband. Leni, die naast mij zat, had zogenaamd haar oorlel gescheurd en haar oor bloedde hevig. Daarom moest ik haar oor gaan verbinden… het resultaat was dat de helft van haar hoofd in het verband was gerold… ik ben niet zo goed met verband geloof ik. Toen de tijd voorbij was moesten alle gewonde personen op een rij gaan staan en zouden de wonden en het verband worden beoordeeld en geanalyseerd. Er waren allerlei verschillende soorten wonden, van brandwonden tot doorgesneden polsen en pennen die uit hoofden staken, de gekste dingen kwamen voorbij. Jammergenoeg moesten we na deze leuke opdracht nog iets van 2 uur stil zitten op onze stoelen en luisteren. Maar om 6pm was de les dan dus eindelijk voorbij.
Na de les ben ik nog even naar mijn kamer gegaan met Leni en Olha, en rond 7 uur zijn we naar een restaurantje op zoek gegaan. We waren ook nog van plan om naar het Statue of Liberty te gaan en daar met de ferry omheen te varen, alleen toen we erachter kwamen dat de ferry maar tot 5.30pm ging hadden we maar besloten dat toch niet te doen. We hadden wel een formuliertje gekregen met een aantal betaalbare restaurants erop in de buurt van het hotel, Leni en ik hadden allebei zin in normaal eten en we besloten om naar een restaurant te gaan waar ze homemade pasta hadden. Het klonk allemaal heel goed, en vol goede moed gingen we op pad naar het restaurant. Het was een paar blocks weg van het hotel, maar in totaal zou het ongeveer 10 minuten lopen zijn volgens het formulier. We kwamen heel makkelijk bij de goede straat aan (dat is niet zo moeilijk in Manhattan, alle straten lopen gelijk aan elkaar), alleen toen moesten we nog het restaurantje vinden, en de straten in Manhattan zijn heel erg lang. Wij liepen en liepen en liepen, maar nergens was het restaurant te bekennen. Na een aantal mensen te hebben gevraagd kwamen we uiteindelijk aan op de plek waar het restaurant zou moeten zijn… zou moeten zijn ja, want het was er dus niet… ge-wel-dig. Ons humeur werd er niet beter op, daarnaast stierven we intussen van de honger. We keken maar weer op het formulier en zochten een ander restaurant op, het heette Simply Pasta, klonk heel goed, maar het was weer helemaal de andere kant op, en het was ook ongeveer 10 minuten van het hotel lopen. Maar aangezien we dus ook al 10 minuten de andere kant op waren gelopen, moesten we nu dus 20 minuten lopen. Radeloos hebben we aan twee politieagenten gevraagd of zij nog een leuk restaurantje wisten, ze vonden het wel grappig volgens mij en gaven ons de naam van een ander Italiaans restaurant wat nog verder lopen was. We bedankten hen vriendelijk, en liepen maar weer verder. Uiteindelijk kwamen we aan in de straat van het Simply Pasta restaurant, en dit restaurant bestond nog echt ook! We hebben er heerlijk gegeten, en wat nog leuker was, het was vlakbij Times Square. Konden we toch nog iets toeristisch doen! Na het eten zijn we dus naar Times Square gegaan, daar hebben we onze ogen uitgekeken in de mega grote Toys ‘R’ Us winkel (een speelgoedwinkel ja). Die winkel is echt absurd, er is een reuzenrad in de winkel… er staat een levensgrote dinosaurus op de tweede verdieping en overal hangen superhelden aan het plafond, en ook nog een auto geloof ik. Ik heb nog nooit zo’n grote speelgoedwinkel gezien, met zoveel speelgoed. Eigenlijk is het al leuk om naar de winkel zelf te gaan, misschien nog wel leuker dan het kopen van speelgoed (voor kinderen dan natuurlijk). Maar om 10 uur ging de winkel jammergenoeg dicht, en moesten we dus wel ergens anders heen gaan. We zijn nog naar de Billabong (kleding/surfmerk) winkel gegaan, waar hele leuke kleren in de rekken hingen, maar ik heb niks gekocht. Daarna zijn we naar het Hardrock Café gegaan, daar hebben we binnen rondgelopen en weer onze ogen uitgekeken. Ook al ken ik niet zoveel hardrock muziek, ik vond het toch heel erg leuk om er rond te lopen. Er was een restaurant en ook een bar natuurlijk, en overal hingen gitaren, kledingstukken, gouden platen, brieven en allerlei andere dingen van beroemde artiesten. Heel leuk om dat allemaal te zien! Na het Hardrock Café zijn we maar weer richting het hotel gaan lopen, want we waren alweer heel erg moe en donderdag zouden we weer om 8.30am klaar moeten zitten (ohnee, 8.25am) voor de les american way of driving…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
