Oud berichtje: Orientation week update: thursday
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Kristel
20 Oktober 2008 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Het is wel weer eens tijd voor een logje, ik loop nog steeds heel erg achter, en er is intussen natuurlijk ook weer van alles gebeurd om over te schrijven! Maar ik was gebleven bij de donderdag tijdens orientation week. Dus daar ga ik maar verder haha.
De dag begon dus met de les american way of driving, en ook die les was weer vooral waarschuwingen dat je overal een boete voor krijgt en dat je je aan de regels moet houden (nogal logisch) en honderden voorbeelden van au pairs die dat niet hadden gedaan. Ik had er wel wat anders van verwacht, meer over hoe het rijden echt is, op de weg enzo en niet alleen maar waarschuwingen en eigenlijk gewoon weer hetzelfde als de orientation coordinator steeds deed. Jammer, maar helaas.
Na de les american way of driving werd de rest van de dag besteed aan pre-schoolers. Pre-schoolers zijn baby’s, peuters en kleuters, kinderen die nog niet naar school gaan dus. De les werd gegeven door dezelfde vrouw die de les over school aged children gaf, Joanne, mijn local coordinator en de vrouw wie ik in het begin een beetje eng eruit vond zien door alle plastische chirurgie. Intussen begon ik wel aan haar gezicht te wennen en eigenlijk was ze best aardig. De les was best leuk en interessant, maar ik had er gewoon niet meer zo’n zin in (en ik was niet de enige). We hadden al 2 dagen opgesloten gezeten, 8 uur per dag, in dezelfde zaal. En ook al waren de lessen (bijna) allemaal leuk, na een tijdje kan je je gewoon niet meer concentreren en heb je het gehad. Ik was dan ook heel erg blij toen de les voorbij was en we eindelijk helemaal vrij waren!
Alle lessen waren nu dus voorbij, ik had de oriëntatie overleefd! Niet dat het zo erg was, maar ik werd af en toe gek van dat (in mijn ogen) overdreven gedoe over au pairs die alles helemaal verpest hebben. Maar nu was het dus tijd om de stad in te gaan! Ik zou met Leni en een Duits meisje (waarvan ik de naam niet meer weet…) naar het Empire State Building gaan, maar ik besloot om eerst mijn koffers helemaal in te pakken zodat ik echt helemaal klaar was als Feikje (mijn hostmom) me op zou komen halen! Ze zou namelijk om 8 uur in de lobby van het hotel zijn. Na alles te hebben ingepakt zijn we op weg gegaan naar het Empire State Building, wat nog geen 5 minuten lopen was vanaf het hotel. En we kwamen ook langs allemaal leuke kledingwinkels, dus Leni en ik besloten gelijk dat we hier maar een keertje moeten gaan shoppen haha. Ook kwamen we langs allemaal souvenirwinkeltjes, en als echte toerist kon ik het niet laten om een I love NY t-shirt te kopen. Dus zijn we snel even een souvenirwinkeltje binnen gegaan en heb ik mijn shirt gekocht!
Aangekomen bij het Empire State Building wisten we niet zo goed waar we heen moesten gaan, maar we hoefden niet lang te zoeken want er kwam meteen een meneertje naar ons toe die ons speciale kaartjes wilde verkopen. We hoefden dan niet een uur in de rij te staan wachten en er zat een gesimuleerde helikopter vlucht door Manhattan bij. We hebben ervoor gekozen om dit te doen, want we hadden niet zo’n zin om zo lang in de rij te staan en ik moest natuurlijk ook weer op tijd terug zijn bij het hotel. De simulatie helikopter vlucht was heel grappig, we kwamen in een soort bioscoop terecht, alleen bewoog het hele gedeelte met stoelen erop. En het was best wel goed gemaakt, normaal ben ik niet zo’n fan van simulatie dingen omdat ik het meestal heel nep vind, maar ik moet toegeven dat dit toch wel goed in elkaar gezet was!
Na de simulatie was het tijd om naar het uitkijkplatform te gaan, dat is op de 89ste verdieping geloof ik, in elk geval is het heel hoog. We hebben alsnog een half uur in de rij gestaan voor de liften (stom meneertje met zijn mooie praatjes, maargoed)… dus ik was intussen al een beetje aan het stressen omdat ik bang was om te laat bij het hotel aan te komen. En het is natuurlijk nogal stom, en geen goed begin, om meteen al te laat te komen! Ik was daarom heel blij toen we eindelijk op het uitkijkplatform waren, alleen het was echt heel erg druk! Ik heb wel nog heel erg genoten van het uitzicht, het begon namelijk een beetje te schemeren en het licht en alles zag er daardoor echt heel erg mooi uit. Het was ook heel leuk om zo de stad te zien, alles wat zich beneden jou afspeelt, de kleine autootjes die zich door de stad voortbewegen. Het is echt leuk om te zien, en natuurlijk heb ik er heel veel foto’s gemaakt haha. Binnenkort zal ik ook aan mijn fotoboek werken, zodat jullie lekker jaloers naar al mijn mooie foto’s kunnen kijken hihi.
Na het Empire State Building zijn we ongeveer terug gerend naar het hotel, want het was al bijna 8 uur, en ik wilde absoluut niet te laat komen. Dan maak je meteen een slechte indruk, en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Net toen ik naar de liften wilden gaan zag ik dat Feikje net de lobby binnen kwam lopen. Dus ik heb haar eerst begroet natuurlijk, snel mijn koffers gehaald en weer snel naar beneden gegaan. In de lobby heb ik afscheid genomen van Leni, en haar natuurlijk heel veel succes gewenst, en daar ging ik dan, op naar het gezin waar ik een jaar bij zou gaan wonen, op naar mijn nieuwe huis en nieuwe kamer! Feikje en ik zijn met de trein naar Garden City gegaan, en ik was echt helemaal verbaasd over het treinsysteem hier. Het is allemaal veel beter geregeld (de treinen komen altijd op tijd) en het ziet er allemaal veel schoner uit! We hebben de trein van 8.30pm genomen en om 9.15 waren we ongeveer in Garden City. Het eerst wat ik zag was het welcome to Garden City bord met de ouden ananas, hahaha. Die ananas zie je hier trouwens echt overal. We gingen van het station lopend naar huis, het huis staat namelijk schuin tegenover het station, dus dat is lekker handig!
En daar was ik dan, mijn nieuwe thuis. Heel anders dan thuis in Nederland, veel ruimer, en heel anders ingericht. Het lijkt net een huis uit een woonmagazine ofzo, alles is helemaal perfect en past helemaal bij elkaar, en ze hebben veel antieke kasten. Maar ondanks dat ze veel antiek hebben is het wel heel warm ingericht, en ik voelde me meteen wel thuis eigenlijk!
Feikje vroeg meteen aan me of ik iets wilde drinken, wijn bijvoorbeeld (hmm, ik mocht toch geen alcohol dit jaar? Haha), maar daar had ik niet zo’n zin in dus heb ik maar gewoon een sapje genomen. De kinderen hadden allemaal tekeningen voor mij gemaakt, met welcome Kristel erop, echt superlief! En ze hadden ook brownies gemaakt, hele lekkere! Nadat ik mijn brownie ophad en mijn sapje ben ik naar mijn slaapkamer gegaan, met een heel groot tweepersoonsbed erin hihi. Ik heb meteen al mijn spullen uitgepakt, zodat de kamer een beetje meer mijn kamer werd. En toen ben ik lekker gaan slapen, want ik was doodmoe van de lange week, alle nieuwe indrukken en misschien had ik toch wel een beetje last van een jetlag…
De dag begon dus met de les american way of driving, en ook die les was weer vooral waarschuwingen dat je overal een boete voor krijgt en dat je je aan de regels moet houden (nogal logisch) en honderden voorbeelden van au pairs die dat niet hadden gedaan. Ik had er wel wat anders van verwacht, meer over hoe het rijden echt is, op de weg enzo en niet alleen maar waarschuwingen en eigenlijk gewoon weer hetzelfde als de orientation coordinator steeds deed. Jammer, maar helaas.
Na de les american way of driving werd de rest van de dag besteed aan pre-schoolers. Pre-schoolers zijn baby’s, peuters en kleuters, kinderen die nog niet naar school gaan dus. De les werd gegeven door dezelfde vrouw die de les over school aged children gaf, Joanne, mijn local coordinator en de vrouw wie ik in het begin een beetje eng eruit vond zien door alle plastische chirurgie. Intussen begon ik wel aan haar gezicht te wennen en eigenlijk was ze best aardig. De les was best leuk en interessant, maar ik had er gewoon niet meer zo’n zin in (en ik was niet de enige). We hadden al 2 dagen opgesloten gezeten, 8 uur per dag, in dezelfde zaal. En ook al waren de lessen (bijna) allemaal leuk, na een tijdje kan je je gewoon niet meer concentreren en heb je het gehad. Ik was dan ook heel erg blij toen de les voorbij was en we eindelijk helemaal vrij waren!
Alle lessen waren nu dus voorbij, ik had de oriëntatie overleefd! Niet dat het zo erg was, maar ik werd af en toe gek van dat (in mijn ogen) overdreven gedoe over au pairs die alles helemaal verpest hebben. Maar nu was het dus tijd om de stad in te gaan! Ik zou met Leni en een Duits meisje (waarvan ik de naam niet meer weet…) naar het Empire State Building gaan, maar ik besloot om eerst mijn koffers helemaal in te pakken zodat ik echt helemaal klaar was als Feikje (mijn hostmom) me op zou komen halen! Ze zou namelijk om 8 uur in de lobby van het hotel zijn. Na alles te hebben ingepakt zijn we op weg gegaan naar het Empire State Building, wat nog geen 5 minuten lopen was vanaf het hotel. En we kwamen ook langs allemaal leuke kledingwinkels, dus Leni en ik besloten gelijk dat we hier maar een keertje moeten gaan shoppen haha. Ook kwamen we langs allemaal souvenirwinkeltjes, en als echte toerist kon ik het niet laten om een I love NY t-shirt te kopen. Dus zijn we snel even een souvenirwinkeltje binnen gegaan en heb ik mijn shirt gekocht!
Aangekomen bij het Empire State Building wisten we niet zo goed waar we heen moesten gaan, maar we hoefden niet lang te zoeken want er kwam meteen een meneertje naar ons toe die ons speciale kaartjes wilde verkopen. We hoefden dan niet een uur in de rij te staan wachten en er zat een gesimuleerde helikopter vlucht door Manhattan bij. We hebben ervoor gekozen om dit te doen, want we hadden niet zo’n zin om zo lang in de rij te staan en ik moest natuurlijk ook weer op tijd terug zijn bij het hotel. De simulatie helikopter vlucht was heel grappig, we kwamen in een soort bioscoop terecht, alleen bewoog het hele gedeelte met stoelen erop. En het was best wel goed gemaakt, normaal ben ik niet zo’n fan van simulatie dingen omdat ik het meestal heel nep vind, maar ik moet toegeven dat dit toch wel goed in elkaar gezet was!
Na de simulatie was het tijd om naar het uitkijkplatform te gaan, dat is op de 89ste verdieping geloof ik, in elk geval is het heel hoog. We hebben alsnog een half uur in de rij gestaan voor de liften (stom meneertje met zijn mooie praatjes, maargoed)… dus ik was intussen al een beetje aan het stressen omdat ik bang was om te laat bij het hotel aan te komen. En het is natuurlijk nogal stom, en geen goed begin, om meteen al te laat te komen! Ik was daarom heel blij toen we eindelijk op het uitkijkplatform waren, alleen het was echt heel erg druk! Ik heb wel nog heel erg genoten van het uitzicht, het begon namelijk een beetje te schemeren en het licht en alles zag er daardoor echt heel erg mooi uit. Het was ook heel leuk om zo de stad te zien, alles wat zich beneden jou afspeelt, de kleine autootjes die zich door de stad voortbewegen. Het is echt leuk om te zien, en natuurlijk heb ik er heel veel foto’s gemaakt haha. Binnenkort zal ik ook aan mijn fotoboek werken, zodat jullie lekker jaloers naar al mijn mooie foto’s kunnen kijken hihi.
Na het Empire State Building zijn we ongeveer terug gerend naar het hotel, want het was al bijna 8 uur, en ik wilde absoluut niet te laat komen. Dan maak je meteen een slechte indruk, en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Net toen ik naar de liften wilden gaan zag ik dat Feikje net de lobby binnen kwam lopen. Dus ik heb haar eerst begroet natuurlijk, snel mijn koffers gehaald en weer snel naar beneden gegaan. In de lobby heb ik afscheid genomen van Leni, en haar natuurlijk heel veel succes gewenst, en daar ging ik dan, op naar het gezin waar ik een jaar bij zou gaan wonen, op naar mijn nieuwe huis en nieuwe kamer! Feikje en ik zijn met de trein naar Garden City gegaan, en ik was echt helemaal verbaasd over het treinsysteem hier. Het is allemaal veel beter geregeld (de treinen komen altijd op tijd) en het ziet er allemaal veel schoner uit! We hebben de trein van 8.30pm genomen en om 9.15 waren we ongeveer in Garden City. Het eerst wat ik zag was het welcome to Garden City bord met de ouden ananas, hahaha. Die ananas zie je hier trouwens echt overal. We gingen van het station lopend naar huis, het huis staat namelijk schuin tegenover het station, dus dat is lekker handig!
En daar was ik dan, mijn nieuwe thuis. Heel anders dan thuis in Nederland, veel ruimer, en heel anders ingericht. Het lijkt net een huis uit een woonmagazine ofzo, alles is helemaal perfect en past helemaal bij elkaar, en ze hebben veel antieke kasten. Maar ondanks dat ze veel antiek hebben is het wel heel warm ingericht, en ik voelde me meteen wel thuis eigenlijk!
Feikje vroeg meteen aan me of ik iets wilde drinken, wijn bijvoorbeeld (hmm, ik mocht toch geen alcohol dit jaar? Haha), maar daar had ik niet zo’n zin in dus heb ik maar gewoon een sapje genomen. De kinderen hadden allemaal tekeningen voor mij gemaakt, met welcome Kristel erop, echt superlief! En ze hadden ook brownies gemaakt, hele lekkere! Nadat ik mijn brownie ophad en mijn sapje ben ik naar mijn slaapkamer gegaan, met een heel groot tweepersoonsbed erin hihi. Ik heb meteen al mijn spullen uitgepakt, zodat de kamer een beetje meer mijn kamer werd. En toen ben ik lekker gaan slapen, want ik was doodmoe van de lange week, alle nieuwe indrukken en misschien had ik toch wel een beetje last van een jetlag…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
